ဘ၀ဆိုတာဘာလဲ။ တစ္ခါတစ္ရံ ေလွ်ာက္ေနတဲ့လမ္းက အျဖဴထည္သက္သက္ေမွာင္တယ္။ အဲဒီလိုအိပ္ယာ၀င္ခဲ့တဲ့ညေတြ …။ ၾကမ္းပိုးကိုက္ေပါင္းလည္းမနည္းေတာ့ဘူး။ ေငြမရွိ ေၾကးမရွိ … အသျပာမရွိနဲ႔ေပါ့။ တစ္လွည့္စီ …။ အုပ္အုပ္ဆိုင္းဆိုင္း …။ ငါ လမ္းခ်ည္းပဲေလွ်ာက္ခဲ့တာပါ။ ဘာေၾကာင့္မ်ား ငါ့လွ်ာကအသားမာတက္လာပါလိမ့္။ တစ္ေန႔တျခား အာ႐ုံေတြအခ်ဳိေပါ့တယ္။ အာသာမေျပဘူး …။ ဆႏၵေတြၿမိဳၿမိဳခ်ရတာ အူယားတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ျမင္တယ္။ ဆံပင္ဖားလ်ားနဲ႔။ သူ႔ကိုယ္သူေတာ့ အာလူးစားသူပါတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္က ေနၾကာပန္းေတြကိုပါ စားပစ္လိုက္တာ သူမသိဘူးထင္ပါရဲ႕။ ထားပါ။ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေလွ်ာက္ခဲ့တာပါပဲ။ ဘယ္သူ႔ေျခဖ၀ါးေတြက ငါ့ေကာင္းကင္လာျဖစ္ေနပါလိမ့္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါ… ပ်ံမယ္။
ေတြးမေနနဲ႔ေတာ့။ ဤခရီးနီးသလား…။ ကၽြန္ေတာ္တကယ္မသိပါ။ အိမ္အျပန္ကားက်ပ္မွာကေတာ့ေသခ်ာတယ္။ ၿမိဳ႕က ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ပီသေအာင္ ႐ႈပ္ေထြးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေရာ။ လူပီသေအာင္ ဘာလုပ္ရမွာပါလိမ့္။ မွားရမွာလား။ အခုအခ်ိန္ထိ တစ္ခုမွမမွန္ေသးတာကေတာ့ အေသအခ်ာပဲ။
ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ေလာကနီတိစာအုပ္ႀကီးကို ခဏေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ပိတ္ထားေပးပါလား။ ကၽြန္ေတာ္ေလဦးလွည့္ရာလြင့္ပါရေစ။ ေနမသာလည္းအေရးမႀကီးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ေရး၀၀ပဲအိပ္ခ်င္ခဲ့တာပါ။ ေကာင္ေလးေကာက္ေပးတဲ့ခေရပန္းကို ေကာင္မေလးကနမ္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေကာက္ယူခဲ့တဲ့မွားယြင္းမႈေတြအတြက္ မည္သည့္တစ္စံုတစ္ေယာက္ကမ်ား………။ (အမွန္တကယ္ဆို မည္သည့္တစ္စံုတစ္ေယာက္မွ်မလိုအပ္ပါ)
ဘ၀ဆိုတာ ဘာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္တကယ္မသိေသးပါ။ တစ္ခါတစ္ရံ ဘီလူးဆိုင္းသံၾကားရတတ္ပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ အပ်ဳိမတစ္ေယာက္လို အရွက္ႀကီးေနတတ္ျပန္ေသးသည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ၀ံပုေလြမ်က္၀န္းလိုေသြးဆာေနတတ္ျပန္သည္။ ထို႔ထက္ပို၍ကၽြန္ေတာ္မရွင္းျပတတ္ပါ။ ထို႔ထက္ပို၍လည္းကၽြန္ေတာ္နားမလည္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ထို႔ထက္ပို၍ကၽြန္ေတာ္သိလိုပါသည္။ ထို႔အတြက္ကၽြန္ေတာ္တစ္ေရးအိပ္ပါမည္။ ညတစ္ညမလိုအပ္ပါ။ ေခြးေဟာင္သံမၾကားရဖို႕သာ အေရးႀကီးပါသည္။
မည္သည့္အရာကိုအလိုရွိ၍ သင္ကၽြန္ေတာ္အားၿပံဳးျပပါသနည္း။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အစြယ္ေဖြးေဖြးေတြကိုသာျမင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ထံမွအသားမ်ားမ်ားရရန္ေမွ်ာ္လင့္မထားေစလိုပါ။ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ေပးစရာအ႐ိုးမရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔အတြက္ႀကံဳႀကိဳက္ေသာအခါမွ ၀မ္းနည္းေၾကာင္းသ၀ဏ္လႊာေရးပါမည္။
သင္ဘယ္အရပ္ကလာသလဲ…။ ကၽြန္ေတာ္မသိလိုပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေရွ႕တည့္တည့္ကိုသာေလွ်ာက္ပါမည္။ လေရာင္ကိုအတူတကြခံစားၾကပါစို႕…။ သို႔ရာတြင္သင္တို႔ႏွင့္ေတာ့ ၾကမ္းတစ္ေျပးတည္းမထိုင္လိုပါ။ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ဖိနပ္မပါေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ ရယ္လိုကရယ္ႏိုင္ၾကပါသည္။ သင္တို႔သည္လူမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔အတြက္ အားနာရန္မလိုပါ။
အေၾကာင္းျပခ်က္မေတာင္းၾကပါႏွင့္။ ခင္ဗ်ားတို႔အက်ဳိးတရားကိုလိုခ်င္မွန္း ကၽြန္ေတာ္သိပါသည္။ ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္ေသာ အမွန္တရားမ်ားအတြက္ ေန၀င္ခ်ိန္တြင္ ၀မ္းနည္းျခင္းအထိမ္းအမွတ္ပြဲ က်င္းပမည္။ ေဆာ့ခေရးတီး၏ အဆိပ္ခြက္အားေလလံတင္ေရာင္းခ်မည္။ လာလိုကလာႏိုင္ၾကပါသည္။ တိုက္ပံုအက်ီ ၤ၀တ္ လာ ရန္မလိုပါ။ သင္ရွက္တတ္ဖို႔သာ အေရးႀကီးပါသည္။
ညသည္ေလးေလးလံလံ တြားသြားေနရသည္။ မနက္ျဖန္သည္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိေသာ ဒဏ္ရာတစ္ခုဟုထင္သည္။ သခ်ဳိ`ၤင္းတံခါးပြင့္ၿပီ။ ေမတၱာတရားသည္ လက္တြန္းလွည္းေပၚတြင္ အသက္ေငြ႕ေငြ႕သာက်န္ေတာ့သည္။ ထို႔အတြက္မည္သူ႔အားအျပစ္တင္ရမည္နည္း။ အာမိတ္ကိုေတြ႕မွ ေမးၾကည့္ရပါဦးမည္။ ယခုကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္ေသာအရာက ဒိုင္အိုးဂ်ီးနီး(စ္) ႏွင့္တူေနပါသည္။
0 comments:
Post a Comment