“ ကၽြန္ေတာ္ မသိပဲ မုိးေတြရြာသြားတယ္ ... မၾကည္ျဖဴ ”

ကၽြန္ေတာ္မသိဘဲ … မိုးေတြရြာသြားတယ္ … မၾကည္ျဖဴ

အသက္႐ွဴသံတိုးတိုးေလး
ၾကားေယာင္ေနတယ္ကြယ္
ေတြးလိုက္တိုင္း …
ပန္းေတြ တျဖည္းျဖည္း ပြင့္အံလာၾက …
ရနံ႔ေတြ တျဖည္းျဖည္း ပ်ံ႕ႏွံ႔လာၾက …
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့
တျဖည္းျဖည္းရင့္အိုလာရတဲ့ ျပကၡဒိန္ထဲက
ေန႔ေလးတစ္ေန႔ပါကြယ္
အဲဒီေန႔ေလးထဲ …
ကၽြန္ေတာ္မသိဘဲ … မိုးေတြရြာသြားတယ္
… မၾကည္ျဖဴ

ဘယ္လိုညႊန္းဆိုရမလဲ
ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္ မိုးစက္ေတြေအာက္မွာ
နိမိတ္ပံုေတြ ေသကုန္ၾကၿပီ
အဲဒီလို အနိဌါ႐ံု ထဲကိုမွ
အလြမ္းေတြ ထပ္မထည့္ပါနဲ႔ေတာ့ေလ

ေျပာရမယ္ဆိုရင္
ဟိုးေရွ႕ေရွ႕တုန္းကလိုပဲ … ခ်စ္တယ္
ပန္းေတြေတာင္ အမ်ားႀကီးပြင့္ခဲ့ၾကၿပီးၿပီေလ
ဘယ္နကၡတ္မွာပြင့္တဲ့ပန္းက
မင္းအလွကို အံတုႏိုင္မွာမို႔လဲ … မၾကည္ျဖဴ

“ၾကည့္ … အဲဒီလိုထပ္ၿပံဳးျပန္ၿပီ”

မင္းအၿပံဳးေအာက္မွာ
မိုးေတြအႀကိမ္ႀကိမ္ရြာတယ္
မိုးေတြအႀကိမ္ႀကိမ္ရြာ
အႀကိမ္ႀကိမ္မိုးရြာ
ဒီေန႔လည္းအေသအခ်ာေပါ့ … မၾကည္ျဖဴ
ကၽြန္ေတာ္မသိေပမယ့္
တခမ္းတနားရြာသြားတယ္ဆိုတာ …

ကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္
ဒီကဗ်ာဖတ္ၿပီး
မၾကည္ျဖဴ တိတ္တိတ္ေလးၿပံဳးေနမွာကို …
တၿပိဳင္တည္းမွာပဲ
ကၽြန္ေတာ္မသိေအာင္
မိိုးေတြက ရြာၾကဦးမယ္ေလ …
ဟုတ္တယ္မလား … မၾကည္ျဖဴ

အာဖရိက က
ေက်ာျပင္မည္းမည္းေတြေပၚက်ေနတဲ့
မိုးစက္ေတြကလည္း
မၾကည္ျဖဴ အၿပံဳးေၾကာင့္ပဲျဖစ္မွာပဲ
အိမ္ျဖဴေတာ္ေပၚ မုိးဖြဲဖြဲေလးက်ေနတာလည္း
အဲဒီအၿပံဳးေၾကာင့္ပဲျဖစ္မွာပဲ …
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့
မခြဲျခားခဲ့ပါဘူး
အခုထိလည္း
ဟိုးေရွ႕ေရွ႕တုန္းကလိုပဲ … ခ်စ္တယ္

ထပ္ၿပီးေတာ့ေျပာရဦးမယ္
ဟိုးေရွ႕ေရွ႕တုန္းကလိုပဲ … ခ်စ္တယ္။ ။